Polski aktor filmowy i teatralny. Absolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie. W 1984 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie.

​Od 1984 aktor warszawskiego Teatru Studio, gdzie jako student IV roku PWST debiutował w „Affabulazione” Piera Paolo Passoliniego w reżyserii Tadeusza Łomnickiego. Oficjalny debiut to „Przedstawienie pożegnalne” P. Mullera w reżyserii Bogusława Lindy. Spektakl ten nagrodzono w 1985 na Festiwalu „Grecja kolebką kultury” w Atenach trzecią nagrodą (pierwsza przypadła Peterowi Brookowi za „Mahabharatę”, druga Peterowi Steinowi). W tym samym roku zagrał Laertesa w inscenizacji „Hamleta” w reżyserii Guido de Moore. Występował na prestiżowych festiwalach teatralnych w całej Europie, a także w Izraelu, Australii, Japonii, na Tajwanie i w Singapurze.

​Współpraca z teatrem niezależnym i poszukiwanie nowych technik aktorskich zaowocowało występem w roli Dionizosa w „Bachantkach” Eurypidesa na offowej scenie Southwark Playhouse w Londynie i na Festiwalu Michaiła Czechowa w Forest Row w Anglii.

​Popularność przyniosły mu role w serialach Ekstradycja, Wiedzmin, Na dobre i na złe. Brał udział także w serialach dokumentalnych Bogusława Wołoszańskiego, między innymi w Tajemnicy twierdzy szyfrów.

​Regularnie występuje na scenach teatralnych i festiwalach muzycznych, prezentując swoje autorskie spektakle, m.in. w Teatrze Studio w Warszawie, w Teatrze im. Osterwy w Gorzowie Wlkp., na Świętokrzyskich Dniach Muzyki w Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach, Festiwalu Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie, Festiwalu Chopiniana w Łazienkach Królewskich w Warszawie, Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej w Słupsku, w Centrach Chopinowskich w Sannikach i Szafarni, Festiwalu Muzyki Kameralnej Radom-Orońsko, w Filharmonii w Rzeszowie, na koncertach Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.

​Zapraszany do współpracy przez wiele instytucji muzycznych w Polsce. W Filharmonii Narodowej w Warszawie wykonał z Orkiestrą Filharmonii partie narratora w „Pocałunku wieszczki” Igora Strawińskiego, w „Historii Babara” F. Poulenca i „Najbardziej niewiarygodnej historii” Wernera. Wszystkie dzieła pod batutą Łukasza Borowicza. Z orkiestrą Sinfonia Varsovia wykonał partię narratora w oratorium Józefa Haydna „Siedem ostatnich słów Chrystusa na krzyżu”. Realizował także partię narratora w „Impresji na początek drogi” Pawła Buczyńskiego z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej w ramach XXIII Festiwalu Warszawskie Spotkania Muzyczne-muzyka dawna-muzyka nowa. W Filharmonii Śląskiej w Katowicach wykonał partię narratora w „Piotrusiu i wilku” Siergieja Prokofjewa.

​Dla Estrady Kameralnej Filharmonii Narodowej tworzył autorskie programy oparte na słowie.

​W 2007 wystąpił w II edycji programu Jak oni śpiewają. W 2009 wziął udział specjalnym odcinku Jak oni śpiewają, przygotowanym z okazji Dnia Dziecka, na rzecz podopiecznych Fundacji Polsat.

Wiceprezes Zarządu Związku Artystów Scen Polskich w latach 2006–2014. Związku Artystów Scen Polskich.

​W sezonach 2007/2008, 2009/2010 i 2011/2012 juror nagrody teatralnej Feliksy Warszawskie.